ماستمالیزاسیون

دیپلماستی روحانی!

یعنی ملت به این کم توقعی کجا می‌توانید پیدا کنید!
عارضم خدمت شما که این دومین بار است که دکتر حسن و هیأت همراه عازم ینگه دنیا شده‌اند.

دفعه قبل که خب دکتر حسن هنوز با جو ورزشگاه آشنا نبود و فکر کنم فرصت نکرده بود یک «نطق‌نویس» خوب پیدا کند و داده بود همان نطق‌نویس مموتی نطقش را نوشته بود و ۹۰ درصد حرف‌ها همان بود یعنی در واقع صدا همان صدا بود فقط تصویر عوض شده بود!

حالا این بار هم که دکتر حسن نطق کرد آن هم چه نطقی....

بعد وقتی یک انتقاد نرم می‌کنی که مثلا می‌شد حسنی نطق بهتری ایراد می‌کرد، یک دفعه فداییان حسن تریپ برمی‌دارند که خبه خبه؟ چی شده حالا؟ چشم‌تان کور! همان مموتی به دردتان می خورد تا می‌رفت و ممه و لولو و آب و آفتابه را می‌ریخت وسط سازمان ملل و آبرو حیثیت‌تان را می‌برد!

یا مثلا: خوب بود دکتر حسن هم مثل مموتی برای میز و صندلی‌ها سخنرانی می‌کرد؟!

در واقع مموتی قربانش بروم یک کاری کرده که الان سطح توقع‌مان از رییس‌جمهور این است که چهار نفر پای سخنرانی‌اش نشسته باشند یا این که کاری به ممه ملت و آن‌جای‌شان که می‌سوزد نداشته باشد!
غیر از این دو مورد هر کار دیگری که بکند و هر حرفی که بزند برای ما برد-برد است!

اما حالا پشت سر مموتی حرف زدیم بگذارید یک تعریفش را هم بکنیم، آن مادر مرده، دست کم وقتی سوال می‌کردند چرا فلانی در زندان است،  می‌گفت: والا به من ربطی ندارد،‌ قوه قضاییه مستقل است دولت هم مستقل است و هر کدام کار خودشان را انجام می‌دهند و بروید از خودشان بپرسید!

ولی این‌جا دکتر حسن و جواد ظریف از طریق «دیپلماستی» علاوه بر مشکلات و مصیبت‌های خودشان، همین طوری فرت و فرت شکوفه‌کاری‌های صادق لاریجانی و برادران قاچاقچی و بقیه را هم ماستمالیزاسیون می‌فرمایند بدجور!